BLOG – ANGIELSKI DLA POLAKÓW – KOMPENDIUM WIEDZY

Kończymy omawianie form czasowych w trybie orzekającym (the indicative mood), ponieważ… więcej już ich nie ma. Bo rozkazy typu GO!, czy LET’S GO! To jakby osobny tryb, który w zasadzie używamy tylko do wydawania poleceń.   ZAMIAST PODSUMOWANIA   Właściwe użycie angielskich „czasów” bardzo ułatwia poprawne rozumienie funkcji czasownika (verb). Pamiętajmy, że czasowniki dzielą się na dokonane OSOBOWE (personal – finite) i niedokonane NIEOSOBOWE (nonpersonal – nonfinite). OSOBOWE z kolei dzielą się na LEKSYKALNE i 24 NIELEKSYKALNE (czyli modalne i

NIEDOCENIANA FORMA CZASOWA Forma czasowa future-in-the-past, zarówno simple, jak i continuous, jest zwykle po prostu gramatycznym środkiem do wyrażania wzajemnego przyporządkowania się czasów. Dlatego, wobec form czasowych omówionych wcześniej, pełni ona rolę służebną.   WAŻNE! Future-in-the-past NIE wyraża rzeczywistych zależności czasowych!   KIEDY SIĘ NAM TO PRZYDAJE? Słowa pomocnicze (auxiliaries) WOULD/SHOULD w połączeniu z odpowiednią formą czasownika, opisują w zdaniu podrzędnym przyszłe wydarzenia z punktu widzenia przeszłości wyrażonej w zdaniu głównym. Typowym użyciem tutaj jest mowa zależna (indirect speech):  

PRZEWIDYWANIE PRZYSZŁOŚCI Podobnie jak past perfect, forma future perfect obejmuje dwie sfery czasowe: THEN i BEFORE THEN oraz patrzy do tyłu, czyli jest retrospektywna. Innymi słowy, future perfect przewiduje zdarzenie dziejące się pomiędzy teraźniejszością i przyszłością, tak jak w: By next Christmas, he will have come and gone. (Przed przyszłym Bożym Narodzeniem, on przyjedzie i wyjedzie.) By next Wednesday, I’ll have moved into a new house. (Przed następną środą wprowadzę się do nowego domu.) Kolejnym podobieństwem do past perfect jest

FUTURE CONTINUOUS JEST ELEGANCKI Kolejną przyczyną popularności formy future continuous jest… kultura bycia. Przy jej pomocy bowiem, można uczynić swoją wypowiedź bardziej taktowną i grzeczną, niż przy zastosowaniu formy prostej. Na przykład: I’ll be driving to London next week. może poprzedzać propozycję Can I give you a lift? i sugeruje, że tak czy owak będę jechał do Londynu, a zatem podwiezienie ciebie nie sprawi mi żadnego kłopotu. Podobnie, pytanie: Will you be seeing him tomorrow? Czy spotykasz się z nim

Z naukowego punktu widzenia, przyszłości fizycznej NIE MA!!! Ale chyba każdy z nas myśli o lepszej przyszłości, która nadejdzie prędzej lub później. Dlatego język oferuje FORMY gramatyczne, które na to nam pozwalają. Gramatycznie pewne jest tylko to co BYŁO albo w tej chwili JEST. Przyszłość to po prostu nasze „wishful thinking” (pobożne życzenie) – możemy sobie coś planować, życzyć sugerować, obiecać, itd. i itp. – z większym lub mniejszym stopniem prawdopodobieństwa. I dlatego właśnie istnieje kilka form gramatycznych, które o

PRZEDTEM I JESZCZE WCZEŚNIEJ Forma past perfect (podobnie jak jej TERAŹNIEJSZY odpowiednik present perfect), dotyczy dwóch sfer czasowych: przeszłości (PAST) i okresu PRZED przeszłością (BEFORE PAST). Jest także retrospektywna (retrospective), czyli „patrzy” do tyłu. Zakończenie – lub nie – sfery BEFORE PAST może zostać zaznaczone poprzez dodatkowe użycie formy ciągłej: The boys who had shouted the loudest were the winners. The boys who had been shouting the loudest were the winners. (Chłopcy, którzy krzyczeli najgłośniej zostali zwycięzcami.) Jednak w przeciwieństwie

CZYM SIĘ RÓŻNIĄ FORMY CZASOWE PAST OD FORM UPRZEDNICH (PERFECT)? Najprostsza odpowiedź na to pytanie jest taka, że formy czasowe PAST dotyczą przeszłości, a formy czasowe PERFECT zawsze maja związek z teraźniejszością! TEORIA I PRZYKŁADY Formy past dotyczące jednej sfery czasowej „odcięte” są wyraźnie od teraźniejszości; natomiast „patrzący w przeszłość” present perfect łączy teraźniejszość z przeszłością. Porównajmy: My sister was an invalid all her life. (Czyli: „Siostra już nie żyje”.) My sister has been an invalid all her life. („Siostra

UNIWERSALNOŚĆ FORMY PRZESZŁEJ PROSTEJ Formy czasu przeszłego zachowują swój określony charakter znaczeniowy także wtedy, gdy towarzyszą im nieokreślone okoliczniki czasu albowiem forma past tense – jest zawsze przywiązana do przeszłości. Określa ona wtedy przeszłe zwyczaje i sporadyczne lub powtarzające się zdarzenia:   I lived in Chicago until I was 14. He worked in a bank all his life. (Podmiot tej wypowiedzi, albo już nie żyje, albo przeszedł na emeryturę.) In ancient times the Olympic Games were held in Olympia.  

PAST SIMPLE KONTRA PAST CONTINUOUS – PRZESZŁY PROSTY VS. PRZESZŁY CIĄGŁY Forma past simple różni się od present simple tym, że jest OKREŚLONA. Na przykład He goes there… – sugeruje powtarzanie się tego wydarzenia w nieokreślonym czasie (…every day, in the summer season, etc); natomiast He went there… – zostanie zinterpretowane jako jednorazowa, określona, i zakończona czynność (…last night, …when I went out, etc.)   Innymi słowy, forma przeszła jest OKREŚLONA (definite), obejmuje wydarzenia CAŁOŚCIOWO, dotyczy JEDNEJ SFERY CZASOWEJ, i

Użycie formy present perfect continuous związane jest z czasownikami DYNAMICZNYMI i stosuje się ją, aby wyrazić tymczasowy przebieg akcji oraz brak jej zakończenia, tak jak w:   I’ve been writing a novel, but I haven’t finished it yet. (Piszę (od jakiegoś czasu) powieść, ale jeszcze jej nie skończyłem.)   A zatem nie może być poprawna konstrukcja:   *I’ve written a novel, but I haven’t finished it yet. TYPOWE SYTUACJE KIEDY POTRZEBNA JEST FORMA CIĄGŁA A oto przykłady sytuacji, gdzie możemy