Blog o nauce języka angielskiego - Quest For English

NIEDOCENIANA FORMA CZASOWA Forma czasowa future-in-the-past, zarówno simple, jak i continuous, jest zwykle po prostu gramatycznym środkiem do wyrażania wzajemnego przyporządkowania się czasów. Dlatego, wobec form czasowych omówionych wcześniej, pełni ona rolę służebną.   WAŻNE! Future-in-the-past NIE wyraża rzeczywistych zależności

PRZEWIDYWANIE PRZYSZŁOŚCI Podobnie jak past perfect, forma future perfect obejmuje dwie sfery czasowe: THEN i BEFORE THEN oraz patrzy do tyłu, czyli jest retrospektywna. Innymi słowy, future perfect przewiduje zdarzenie dziejące się pomiędzy teraźniejszością i przyszłością, tak jak w: By

FUTURE CONTINUOUS JEST ELEGANCKI Kolejną przyczyną popularności formy future continuous jest… kultura bycia. Przy jej pomocy bowiem, można uczynić swoją wypowiedź bardziej taktowną i grzeczną, niż przy zastosowaniu formy prostej. Na przykład: I’ll be driving to London next week. może

Z naukowego punktu widzenia, przyszłości fizycznej NIE MA!!! Ale chyba każdy z nas myśli o lepszej przyszłości, która nadejdzie prędzej lub później. Dlatego język oferuje FORMY gramatyczne, które na to nam pozwalają. Gramatycznie pewne jest tylko to co BYŁO albo

PRZEDTEM I JESZCZE WCZEŚNIEJ Forma past perfect (podobnie jak jej TERAŹNIEJSZY odpowiednik present perfect), dotyczy dwóch sfer czasowych: przeszłości (PAST) i okresu PRZED przeszłością (BEFORE PAST). Jest także retrospektywna (retrospective), czyli „patrzy” do tyłu. Zakończenie – lub nie – sfery

CZYM SIĘ RÓŻNIĄ FORMY CZASOWE PAST OD FORM UPRZEDNICH (PERFECT)? Najprostsza odpowiedź na to pytanie jest taka, że formy czasowe PAST dotyczą przeszłości, a formy czasowe PERFECT zawsze maja związek z teraźniejszością! TEORIA I PRZYKŁADY Formy past dotyczące jednej sfery

UNIWERSALNOŚĆ FORMY PRZESZŁEJ PROSTEJ Formy czasu przeszłego zachowują swój określony charakter znaczeniowy także wtedy, gdy towarzyszą im nieokreślone okoliczniki czasu albowiem forma past tense – jest zawsze przywiązana do przeszłości. Określa ona wtedy przeszłe zwyczaje i sporadyczne lub powtarzające się

PAST SIMPLE KONTRA PAST CONTINUOUS – PRZESZŁY PROSTY VS. PRZESZŁY CIĄGŁY Forma past simple różni się od present simple tym, że jest OKREŚLONA. Na przykład He goes there… – sugeruje powtarzanie się tego wydarzenia w nieokreślonym czasie (…every day, in

Użycie formy present perfect continuous związane jest z czasownikami DYNAMICZNYMI i stosuje się ją, aby wyrazić tymczasowy przebieg akcji oraz brak jej zakończenia, tak jak w:   I’ve been writing a novel, but I haven’t finished it yet. (Piszę (od

  Przy określaniu czasu w przypadku formy present perfect można wpaść w pułapkę dwuznaczności. Na przykład, w wypowiedziach typu: Yolanda has lived in Atlanta but not for the last ten years.   mamy dwie możliwe interpretacje: a) Yolanda mieszkała tam,

PRESENT PERFECT SIMPLE Dlaczego wsteczny? To chyba łatwiej sobie wyobrazić niż oficjalna nazwa „uprzedni” albo perfektywny. Na przykład dojechaliśmy do jakiegoś punktu – jesteśmy w nim teraz – i postanawiamy się „myślami” cofnąć, czyli pojechać jakby pod prąd!   Ale

WYRAŻANIE PRZYSZŁOŚCI Poza „czystą” formą czasu przyszłego WILL/SHALL + INFINITIVE (np.: The parcel will arrive tomorrow.), przyszłość można wyrazić również na następujące sposoby:   a) BE GOING TO: The parcel is going to arrive tomorrow. b) present progressive: The parcel

CO OPISUJE CZAS TERAŹNIEJSZY CIĄGŁY? W przeciwieństwie do present simple, czas teraźniejszy ciągły (present continuous) opisuje wydarzenia dynamiczne w „środku”, czyli w trakcie ich realizacji. Nie możemy zatem uznać za poprawne wypowiedzi typu:   *Paris is standing on the River

CZAS TERAŹNIEJSZY PROSTY Statystyka mówi, że ponad 95 (!) procent wszystkich zastosowań czasów w wypowiedziach w języku angielskim stanowią czasy proste (simple). W tej grupie ponad połowa należy do present simple, 20 procent do czasów przeszłych i 10 procent do

FUNKCJE IMIESŁOWÓW W JĘZYKU ANGIELSKIM Imiesłów w języku angielskim pełni funkcje czasownikowe i przymiotnikowe. Tak zwany, imiesłów współczesny (present participle) ma tyle samo form co gerund (cztery), a imiesłów przeszły (past participle) zawsze – poza formami niere­gular­nymi – ma końcówkę