CO TO SĄ "ARTICLES"?
Posługiwanie się językiem angielskim bez poprawnego używania dwóch małych słów THE i A/AN przypomina trochę jazdę samochodem bez działających kierunkowskazów. Słowa te nazywają się articles, czyli PRZEDIMKI lub RODZAJNIKI i występują w wielu innych językach, (np. niemieckim i francuskim), ale nie w polskim – przynajmniej nie w takiej formie jak w angielskim lub w językach wyżej wymienionych.
Owszem, można uznać, że słowa lub wyrażenia w języku polskim, typu “jakiś jeden” lub “ten, ta, to” przypominają do pewnego stopnia rodzajniki angielskie, ale i tak nie rozwiązuje to tego problemu. Mówiąc inaczej, poprawne zastosowanie rodzajników angielskich stanowi dla osoby wychowanej w języku polskim pewną trudność. Czy tak musi być już zawsze? Na szczęście, użyciem angielskich rodzajników rządzą proste zasady i istnieje nawet pewien klucz, którym możemy otworzyć kolejne drzwi na naszej drodze do właściwego posługiwania się językiem angielskim.
CZYM SĄ RODZAJNIKI?
Rodzajniki są częścią rzeczowników (mark-words of nouns) i nie mogą istnieć niezależnie. Zacznijmy zatem od podzielenia rzeczowników na te, które występują z rodzajnikami i na te, które ich nie potrzebują. Rodzajników nie stawiamy przed imionami własnymi (proper names). Imiona własne – zgodnie z tradycyjną definicją – są noszone przez jednostki, które chcemy w jakiś sposób wyodrębnić nadają im nazwy, lub imiona, podkreślając w ten sposób ich indywidualność. A zatem będą to rzeczowniki OSOBOWE, np. JOHN, SMITH albo połączenie JOHN SMITH, a także rzeczowniki NIEOSOBOWE – na przykład miejsca, uroczystości, dni tygodnia, miesiące, itp. Na przykład:
New York, America, Japan, Etna, Christmas, Lent, July, Friday, Good Friday, Mount Everest, Vouge (czasopismo), etc.
Aby jednak dokładniej określić pojęcie IMION WŁASNYCH, musimy po pierwsze zdać sobie sprawę z tego, że rzeczowniki policzalne – countables – w przeciwieństwie do imion własnych, mogą formować całe grupy. A boy jest przykładem rzeczownika grupowego określającego całą specyficzną klasę młodych ludzi, natomiast John jest imieniem własnym nadanym SPECYFICZNEMU chłopcu. Na diagramie różnice te mogą być przedstawione w następujący sposób:
Diagram – opis:
ludzie (cała klasa rzeczowników)
młodzież (ludzie + wiek)
chłopcy (ludzie + wiek + płeć)
John (ludzie + wiek + płeć + indywidualne cechy odróżniające go od innych chłopców oraz osób noszących to samo imię)
Podział rzeczowników na grupy (ludzie, młodzież, chłopcy, John) pokazuje, że zasięg każdej z nich zależy od ilości cech, które je wyróżniają: im większa liczba cech, tym mniejszy zasięg znaczeniowy danego rzeczownika. Innymi słowy, rzeczownik LUDZIE może się odnosić do całej ludzkości, a John tylko do jednego człowieka. Dochodzimy zatem do prostego wniosku, że imię własne to:
Rzeczownik policzalny, występujący w liczbie pojedynczej, będący jedynym przedstawicielem swojej grupy oraz posiadający największą ilość cech wyróżniających i najmniejszy zasięg znaczeniowy ograniczony do jednej osoby lub całości.
CZY IMIONA POTRZEBUJĄ RODZAJNIKA?
Widzimy zatem, że imię własne nie potrzebuje żadnego rodzajnika, w przeciwieństwie do każdego rzeczownika policzalnego, przy którym stawiamy rodzajnik A (przed wyrazem rozpoczynającym się spółgłoską), AN (przed wyrazem rozpoczynającym się samogłoską), aby wskazać, że jest on tylko “jednym” z reprezentantów swojej grupy lub THE, aby wskazać konkretnie, o którego reprezentanta tej grupy nam chodzi.
Natomiast rzeczowniki niepoliczalne – konkretne lub abstrakcyjne, typu water, lub beauty – nie reprezentują żadnej klasy, ponieważ oznaczają tylko jeden obiekt, tak jak John w przypadku imienia własnego. Dlatego, na przykład water, jako substancja chemiczna, jest znana i wyróżniana podobnie jak John.
Share:
Related Posts
ZDANIA WARUNKOWE I TRYP PRZYPUSZCZAJĄCY – ODNIESIENIA CZASOWE
ZDANIA WARUNKOWE I TRYP PRZYPUSZCZAJĄCY ODNIESIENIA CZASOWE Konstrukcje zawierające prawdopodobny subjunctive pojawiają się w zdaniach podrzędnych zaczynających się od THAT
ZDANIA WARUNKOWE I TRYB PRZYPUSZCZAJĄCY CO TO JEST SUBJUNCTIVE?
PORÓWNANIE CZASOWNIKÓW MODALNYCH I LEKSYKALNYCH Subjunctive nazywany jest czasami „trybem łączącym” – the subjunctive mood.Jest to, przede wszystkim, kategoria semantyczna
Zdania warunkowe: CZASOWNIKI MODALNE I TRYB PRZYPUSZCZAJĄCY
Jednym z podstawowych składników trybu przypuszczającego w języku angielskim – THE HYPOTHETICAL MOOD – są konstrukcje zawierające czasowniki modalne (modal
Zdania warunkowe: Czy zdania warunkowe są zawsze warunkowe?
W podziale tradycyjnym, przy którym jeszcze zostajemy, trochę na siłę upycha się w tak zwanych „podkategoriach” zdania warunkowe, które jak
Zdania warunkowe: GDYBANIE SOLĄ ŻYCIA LUDZI MYŚLĄCYCH
W podziale tradycyjnym, przy którym jeszcze zostajemy, trochę na siłę upycha się w tak zwanych „podkategoriach” zdania warunkowe, które jak